خیبر،خیبریاصهیون-جیش محمدقادمون

آیا ارشاداسلامی کامیاران تیمور قادری را درمی یابد

قدیمی ها می گویند تا فرزندی بزرگ می شود قلب پدرومادرها کباب می شود

اما آیا رسیدگی به فرزندان تنها وظیفه ی پدر ومادرهاست ؟

آیا جامعه وحکومت تعهدی درمقابل فرزندان توانمند ما دارند ؟

این روزها آقای تیمور قادری مشغول ساخت آثارهنری خود می باشد ما نقاد آثارسینمائی وهنری نیستیم که بخواهیم بدانیم که آیا هنرایشان دارای چه نقاط قوت وضعفی می باشد مهم برای ما این است که تیمور قادری اراده کرده است که هنر را درکامیاران بسط وگسترش دهد واین بسیاربسیار برای فرهنگ وهنر ما کامیارانی ها مهم است به فرض اگر آثار تیمور دارای ایراداتی هم باشد این را باید حوزه آثارهنری بررسی نماید وکمک های لازم را به او از نظر فنی وفیلم سازی بنماید تا بتواند رفته رفته جایگاه واقعی خود را پیدا کند.

امروزه جایگاه ایران اسلامی درعرصه فیلم سازی جهانی جایگاه خوبی است واین با تمام هجماتی که جهان  غرب برما تحمیل می کند واگر می خواهیم از این هجمه ها عبور کنیم باید به جوانان مان دراین عرصه رسیدگی کنیم که نمونه آن در شهرکامیاران آقای تیمور قادری می باشد.

حال از اداره فرهنگ وارشاد اسلامی کامیاران می خواهیم که با تمام وجود وتوان دست چنین هنرمندانی را بفشارد وآنها را رها نسازد وبا دادن کمک های فکری ومالی حمایت های همه جانبه خود را دراین مسیر به این جوانان  داشته باشد تازمینه رشد وتعالی آنها را فراهم سازد.

بدون شک تیمور قادری می تواند نماینده خوبی برای کامیاران می باشد تا نام ما کامیارانی ها را درعرصه فیلم وهنر بین المللی نماید واین آرزو اصلا بزرگ نیست وکاملا دردسترس است وتنها کمک های معاونت هنری ارشاد اسلامی را می طلبد .

گاها انتقادهائی به بعضی از فیلم سازان داریم که گویا نتوانسته اند در راستای دفاع از آرمان های انقلاب اسلامی گام بردارند شاید یکی از دلایل این دست افراد این باشد که مورد حمایت قرارنگرفته اند  وناچار شده اند از کمپانی های گاها معاند بهره ببرند هرچند ما این ادعا را قبول نداریم وآن را راه مناسبی برای رسیدن هنرمندان به رویاهایشان نمی دانیم ولی این هم دلیلی نیست که باعث شود ما هنرمندان خوبمان را رها سازیم .

درپایان امیدوارم که مسئولین محترم اداره فرهنگ وارشاد اسلامی کامیاران تمام تلاش خود را در راستای کمک به این هنرمند جوان به کارگیرند

به یاد کاک مراد حبیبی وفرزند دلبندش کامران ناکام 

چند روز پیش که به قصدزیارت شهدا راه افتادم وبه مزار شهدای شهرمان رفتم بعد از کلی درد دل به شهیدان وگرفتن چندعکس یادگاری ناگهان به سرم زد که بروم واز نزدیک یادی کنم از یکی از انسان های بزرگی که همواره به یاد شهیدان بود وهرگاه که فرصتی می شد ایشان را زیارت کنم کمترباری بود که از شهدا باهم حرف نزنیم.

آری ایشان کسی نبود به جز آقای مرادعلی حبیبی که امروز درکنار فرزندش ودرجوار شهدای شهر آرمیده است.

بدبختی ما آدم ها ازجایی شروع می شود که راحت همدیگر رافراموش می کنیم واین بزرگترین ضربه برپیکره تمدن وفرهنگ یک شهراست اگر خوب فکر کنید وبه این سوال بخواهید جواب دهید که چگونه هزاران سال از تمدن ایران زمین بدون داشتن کوچکترین امکاناتی نظیر رسانه های دیداری وشنیداری ورسانه های مکتوب امروز به دست ما رسیده است جوابش یک کلمه است "تعصب "

آری گذشتگان ما نسبت به همدیگر ودوروبرشان تعصب داشتند همین کامیاران در چهل سال پیش را من قشنگ به یاد دارم اگر کسی از بین مردم به رحمت خدا می رفت اینگونه نبود که سریع دفنش کنند واگر فرصت شد همان روز هم مراسم ختمش را بگیرند باور کن آنقدر در مردم تعصب بود که کوچک وبزرگ با نبود امکانات می دانستند چه روزی سالگرد درگذشتش است .

اما امروز دیگر خبری از آن تعصبات خوب نیست آدم ها که دربین ما سال ها زحمت کشیده اند را زود به فراموشی می سپاریم بعد به خاطر اینکه سر خود کلاه بگذاریم می گوئیم مشکلات فراوان است مردم دیگر نمی توانند چون گذشته باشند درحالیکه اینها مشتی توجیهات بیخود است که به خورد خود می دهیم درهمین 40سال پیش مردم این سال برای سال دیگر یکبار اگر برنجی بود که بخورند ویا غذائی پراز گوشت اما به همان نداشته قانع بودند ولی هیچ گاه همدیگر را به این بهانه های امروزی رها نمی کردند وچنان به هم محبت می کردند که گوئی همه با هم واقعا برادرند فقیر وغنی درکار نبود هرچه بود مال همه بود

آری اینها را برای آن گفتم که بدانید مرحوم مرادعلی حبیبی به اعتراف دوست ودشمن از چنان روحیه ای برخورداربود که همه دوستش داشتند چون هنوز هم اعتقادش برپایه ی همان عشیره وعشایری بود همه را برادر وفامیل خود فرض می کرد وباور داشته باشید به غریبه ها احترام بیشتری می گذاشت اما ما امروز بسیار آسان این عزیز وعزیزانی ازاین دست را بسیار راحت فراموش کرده ایم درحالیکه می دانیم روزهائی بود که از فرط تنهائی به این عزیزان پناه می بردیم تا اوقات خود را با گوش دادن به کلمات وسخنان دلنشین این عزیزان پرکنیم هنوز داستان های حسین کرد شبستری که مرحوم کاک مراد برایم می گفت درگوشم زمزمه می کند وانگار که همین امروز بود ویا از امیر ارسلان رومی برایم می گفت

خدایا ما به کجا می رویم عزیزترین مان از دست می رود در حالیکه تنها یک روز را به احترامش می ایستیم وحتی ما را از دادن خیرات محروم می کنند ومی گویند حرام است این چه بدعتی است که عده ای بنا نهاده اند زمانی که خبر درگذشت کامران عزیز را می خواستم به کاک مراد عزیزم بگویم هیچ راهی برایم نمانده بود جز اینکه اورا برسرپیکر مطهر دلبندش ببرم آنجا بود که معنی جگر گوشه را فهمیدم چنان د رفراق فرزندش پیراهنش می درید که یعقوب در فراق یوسف وباور کنید تاب نیاورد وبعد ازمدتی با مرگ خود به دیدار فرزند رفت آن چنان شوریده بود از برای جوانش که سخت بیمار شد ودرهمان حالات بیماری خدا را یاد می کرد وتبسمی برلب گویا می دانست به دیدار یار غائب می رود درحالیکه هیچ گاه در نبود فرزندش ناشکری نکرد وآن را خواست خدا می دانست همان ایده ای که قرآن ما را بدان دعوت می کند

اما کاکه مراد عزیز آن روز که به دیدنتان آمده بودم نمی دانم چرا چون برق بسیاری از حوادث در چشمانم پدیدار شد راستش را بخواهی چنان دلتنگ تان هستم که سخت بی قرارم وشاید این بی قراری همان باشد که خود نمودی در وصل یار.

اما سرورم بدان تا زنده باشم نخواهم گذاشت نامت راغبار بگیرد نه تورا ونه کامران عزیز را هرچه باشد قدیمی ها زیبا گفته اند لااقل لقمه ای نان خشک که با هم خورده ایم تارسد به اینکه هنوز ترنم آوای زیبای سال های جنگیدن را به یاد دارم که درجزایر مجنون که الحق ما را مجنون خدا ودین پیامبرش گردانید فریاد می زدی که اینجا همان جاست که دل سال ها از ما طلب می کرد چگونه می توانم فراموشت کنم که شب های زیادی برای آرامش من ودیگران درآن سنگرهای تاریک ونمور پاسدار این آب وخاک بودی چگونه می توانم فراموشت کنم که هنوز بوی شهیدان پیچیده درلباس های رزمت بود هرچند نمی دانم به کجا شد آن نشانه های سرافرازی وتکبر هر رزمنده ای.

اما یادت که آسان از دل نرود

کاک مراد عزیزم برای امروز کافیست وبیش از این وقت گرانبهایت را نمی گیریم چون می دانم هنوز دل درگروکامران داری پس یا علی تا دیداری دیگر که معلوم نیست چون این دیدار درخیالات باشد ویا خیر به استقبالم بیائی ومن به دیدارت یاحق

بازگشائی کتابخانه عمومی کامیاران بعد از سال ها

ازدست نوشته های مجتبی باجلانی 

عکاس:مجتبی باجلانی

اینجا کتابخانه عمومی کامیاران است که دیگر بسته نخواهدشد

به گزارش خبرنگار کردایرا حاضر درمحل  درمراسمی  آئین بازگشائی کتابخانه کامیاران با حضور مسئولین شهرستان  واستان انجام گردید دراین مراسم ابتدا آقای روحانی فرماندارکامیاران طی سخنانی بیان نمود امروز از بهترین روز های زندگی من است اشک شوق درچشمانم جاریست روزی این کتابخانه بابیش از 7000جلد کتاب پذیرای هزاران نفر از جوانان کامیارانی بوده است واکثراندیشمندان این شهر از این کتابخانه به پا خاسته اند واگر امروز می بینیم این اتفاق مبارک می افتد وباردیگر جریان علم آموزی رونق می گیرد قطعا همه خوشحال هستند امروز من تلفنی بااستاندار که صحبت می کردم وی   ضمن ابلاغ سلام به مردم شریف کامیاران بیان داشتند این روز درتاریخ کامیاران به یاد ماندنی است واز این جهت بسیار خوشحالم وبرمردم خوب کامیاران مبارک است

همه ازاین بازگشائی خوشحالنداینان ازاین مکان خاطرات خوب فراوانی دارند

در ادامه مراسم آقای میمنت آبادی مدیر کل  فرهنگ وارشاد اسلامی کردستان  طی سخنانی از تلاش های صورت گرفته توسط مسئولین استانی وشهرستانی درامر بازگشائی مجدد کتابخانه قدردانی به عمل آورد وبیان داشت تعداد سه هزارجلد کتاب به کتابخانه اهدا می نمایند که موجب تشویق ایشان از سوی حاضران گردید.

درادامه آقای آصفی مالک زمین این بنا شخصا اقدام به بازنمودن قفل های اولیه نمودند وامام جمعه محترم نیز کلیدهای داخلی را باز نمودند وبا صورتجلسه رفع پلمپ محل توسط نماینده محترم دادگستری این محل رسما تحویل ارشاد اسلامی کامیاران گردید تاامورات اولیه جهت شروع رسمی فعالیت دوباره کتابخانه عمومی شهر صورت پذیرد وباردیگر اصحاب کتاب ومطالعه بتوانند ازاین محل زیبا استفاده نمایند

لازم به توضیح است به علت پاره ای دعاوی حقوقی از طرف مالکین کامیاران درخصوص زمین کتابخانه مذکور این محل به مدت چند سالی به دستورمقام  قضائی توقیف شده بود وبا پیگیری های مجدانه مسئولین به ویژه فرماندارمحترم ،ریاست محترم دادگستری کامیاران ونمایندگان محترم مجلس به ویژه آقای سیداحسن علوی این محل بار دیگر بازگشائی گردید

فرماندار ومسئولین محترم منتظر بازگشائی

امام جمعه محترم قفل های  علم آموزی را می گشاید

حضور آزادگان عزیز در مراسم بازگشائی

این کتاب ها دیگرخاک نخواهند خورد

باردیگر جنب وجوش این نیمکت ها را فرا می گیرد

فرماندار خوب کامیاران ازدوستان می خواهد که قفل ها را بازکنند

آقای آصفی مالک زمین اولین قفل را می گشاید

همه از بازگشائی کتابخانه شهر خوشحالند

برای آقای یاوری رئیس همیشه محبوب کمیته امداد حضرت امام خمینی(ره) کامیاران

گلـواژه های عـالی از انـسان های عـادی‎ !

کلامی از شیخ بهایی:

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:
اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است !
اگر کم کار کند، میگویند تنبل است !
اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند !
اگر جمع گرا باشد، میگویند بخیل است !
اگر ساکت و خاموش باشد، میگویند لال است !
اگر زبان آوری کند، میگویند وراج و پر گوست !
اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند، میگویند ریا کار است !
و اگر نکند، میگویند کافر است و بی دین !
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید، مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود.


نظر گاندی در مورد هفت چیزی که بدون هفت چیز دیگر خطرناک هستند:

ثروت بدون زحمت
دانش بدون شخصیت
علم بدون انسانیت
سیاست بدون شرافت
لذت بدون وجدان
تجارت بدون اخلاق
و عبادت بدون ایثار

این هفت مورد را گاندی تنها چند روز پیش از مرگش بر روی یک تکه کاغذ نوشت و به نوه اش داد. اعتقاد بر این است که وی این موارد را در جست و جوی خود برای یافتن ریشه های خشونت شناسایی کرد. در نظر گرفتن این موارد، بهترین راه جلوگیری از بروز خشونت در یک فرد و یا جامعه است.


جملاتی زیبا درباره تجارت:

درآمد: هیچگاه روی یک درآمد تکیه نکنید، برای ایجاد منبع دوم درآمد سرمایه گذاری کنید.
خرج: اگر چیزهایی را بخرید که نیاز ندارید، بزودی مجبور خواهید شد چیزهایی را بفروشید که به آنها نیاز دارید.
پس انداز: آنچه که بعد از خرج کردن می ماند را پس انداز نکنید، آنچه را که بعد از پس انداز کردن می ماند خرج کنید.
ریسک: هرگز عمق یک رودخانه را با هر دو پا آزمایش نکنید.
سرمایه گذاری: همه تخم مرغ ها را در یک سبد قرار ندهید.
انتظارات: صداقت هدیه بسیار ارزشمندی است، آن را از انسانهای کم ارزش انتظار نداشته باشید.


رازی جادویی در انسان:

یك راز جادویی در وجود انسان هست که می توان به او تکنیک ساده گرفتن یا آسان گیری لقب داد و اینکه بسیاری از مردم از جواب دادن به مسایلی که طی روز با آنها درگیر می شوند، عاجزند، فقط و فقط به خاطر اینکه تصورشان از مشکل از خود مشکل بزرگتر است.
میگن در مسابقه ای از یک دانشمند ریاضی پرسیدند ۲ به علاوه ۱ چند میشه...!؟‌ از اونجایی که طرف یک ریاضیدان بزرگ بود و فکر می کرد باید نکته غریبی در مسئله باشه، یک هفته وقت خواست تا به مسئله فکر کنه، روزها و شب ها بدنبال جواب گشت و یک هفته بعد با کوهی از جواب های پیچیده برگشت (۲ به علاوه ۱ میشه ۲۱ ، یا ۱۲، و یا اگر اینطور باشه، میشه ...) . اما در همین حین، یک کودک دبستانی آرام گفت ۳، و جایزه را برد.
واقعا گاهی اوقات دانش زیاد به خودی خود مانعی موثر برای یافتن پاسخ مجهولات می شود. و بقول انیشتین : اگر نتوانید یک مساله پیچیده را به زبان خیلی ساده برای خودتان و دیگران توضیح دهید آن مسئله را از اساس نفهمیده اید.

کلامی شایسته از مولانا:

در جهان تنها یك فضیلت وجود دارد
و آن آگاهی است و تنها یك گناه و
آن جهل است


یک رباعی زیبا از خیام:

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلوم نیست
کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه


جملاتی ماندگار از سهراب:

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی ...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند ...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.


دکتر علی شریعتی:

همه بشرند اما فقط بعضی ها انسـان اند ...

بیل گیتس:

من در رقابت با هیچکس جز خودم نمیباشم. هدف من مغلوب نمودن آخرین کاری است که انجام داده ام.

آرتور کلارک:

تنها راه کشف ممکن ها، رفتن به ورای غیر ممکن ها است.

ژوبرت:

برای یاد گرفتن آنچه می خواستم بدانم احتیاج به پیری داشتم
اکنون برای خوب به پا کردن آنچه که می دانم، احتیاج به جوانی دارم.

چرچیل:

بزرگترین درس زندگی اینست که گاهی احمق ها درست می گویند.

جک لندن:

هیچ می دانی فرصتی که از آن بهره نمی گیری، آرزوی دیگران است؟!

جااولیور هاینز:

مردم اشتباهات زندگی خود را روی هم می ریزند و از آنها غولی بوجود می آورند که نامش تقدیر است.

باس:

بزرگترین بدبختی آن است که طاقت کشیدن بار بدبختی را نداشته باشیم.

موریس مترلینگ:

آدمی ساخته ی افکار خویش است فردا همان خواهد شد که امروز می اندیشیده است.

آنتوان چخوف:

دانشگاه تمام استعدادهای افراد، از جمله بی استعدادی آنها را آشکار میکند.

نیچه:

آنکه می خواهد روزی پریدن آموزد، نخست می باید ایستادن، راه رفتن، دویدن و بالا رفتن آموزد. پرواز را با پرواز آغاز نمی کنند.

لارنس استرن:

اگر قرار باشد بایستی و به طرف هر سگی که پارس می‌کند سنگ پرتاب کنی، هرگز به مقصد نمی‌رسی.

لویی فردینان سلین:

هرگز فوراً بدبختی کسی را باور نکنید، بپرسید که می تواند بخوابد یا نه؟
اگر جواب مثبت باشد، همه‌ چیز روبراه است. همین کافی است!

ژان پل سارتر:

به چه دردم می خورد که دوستم بدارند؟ اگر تو مرا دوست بداری لذتش را تو می بری نه من.

میلان کوندرا:

این دشمنان نیستند که انسان را به تنهایی و انزوا محکوم می کنند بلکه دوستانند.

وین دایر:

باید در زندگیتان چیزی وجود داشته باشد که به خاطر آن از بستر خارج شوید!

آلدوس هاکسلی:

یکی از فواید اصلی رفیق این است که جور تلافی هایی را که می خواهیم ولی نمی توانیم سر دشمنانمان درآوریم بکشد!

آلبر کامو:

همیشه روزهایی هست که انسان در آن کسانی را که دوست می داشته است بیگانه می یابد!

والتر بنیامین:

اینكه همه‌ چیز به روال همیشگی پیش می‌رود، خود همان فاجعه است!

ماکسیم گورکی:

انسان بـا مقاومتی کـه در مقابل محیط می کند خـود را می سازد.

دکتر علی شریعتی:

مادرم می گفت: عاشقی یک شب است و پشیمانی هزار شب
اما هزار شب است پشیمانم که چرا یک شب عاشقی نکرده ام

خورخه لوئیس بورخس:

همیـشه توان این را داشته باش تا از كسی یا چیزی كه آزارت می دهد بـه راحتی دل بكنی!

ریچارد براتیگان:

جهنمی بدتر از آن نیست، كه مدام به یاد بیاوری بوسه ای را كه اتفاق نیفتاده است!

گابریل گارسیا مارکز:

شوهر کردن بخاطر پول و بی عشق بدترین نوع خودفروشی است ...

آرتور شوپنهاور:

انسان های وحشی یکدیگر را می خورند و انسان های متمدن، یکدیگر را فریب میدهند.

آلبر کامو:

کسانی که مدعی اند همه چیز را می دانند و همه چیز را می توانند درست کنند، سرانجام به این نتیجه می رسند که همه را باید کُشت...!

توماس ادیسون:

زنها اختراعهای بزرگی نكرده اند، اما مخترعان بزرگ را پرورش داده اند..

مارسل پروست:

زمان آدم‌ها را دگرگون می‌کند اما تصویری را که از ایشان داریم ثابت نگه می‌دارد. هیچ چیزی دردناک‌تر از این تضاد میان دگرگونی آدم‌ها و ثبات خاطره نیست.

رومن گاری:

پیش از آنکه کسی در راه خیانت گام بردارد، لازم است که عشق فراوانی را بیهوده هدر داده باشد.

كــوروش بزرگ:

من با هیچكــس بر سر آیین و باوری كه دارد نمی جنگم
چرا كه خـــدای هر كس همانیست كه خـــرد او می گوید

گویند اسكندر قبل از مرگ وصیّت كرد:

هنگام دفنم دست راست مرا بیرون از خاك بگذارید، پرسیدند چرا ؟
گفت : میخواهم تمام دنیا بدانند كه اسكندر با آن همه شكوه و جلال دست خالی از دنیا رفت.

متنی تامل برانگیز از یک ناشناس:

فرزند عزیزم
آن زمان که مرا پیر و از کار افتاده یافتی
اگر هنگام غذا خوردن، لباس هایم را کثیف کردم و یا نتوانستم لباسهایم را بپوشم
اگر صحبت هایم تکراری و خسته کننده است
صبور باش و درکم کن
به یاد بیاور، وقتی کوچک بودی، مجبور می شدم روزی چند بار لباسهایت را عوض کنم
برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور می شدم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنم
وقتی نمی خواهم به حمام بروم، مرا سرزنش نکن
وقتی بی خبر از پیشرفت ها و دنیای امروز، سئوالاتی می کنم با تمسخر به من ننگر
وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی، حافظه ام یاری نمی کند، فرصت بده و عصبانی نشو
وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند، دستانت را به من بده ... همانگونه که تو اولین قدم هایت را در کنار من برداشتی
زمانی که می گویم دیگر نمی خواهم زنده بمانم و می خواهم بمیرم، عصبانی نشو ... روزی خود می فهمی
از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستم، خسته و عصبانی نشو
یاریم کن، همانگونه که من یاریت کردم
کمک کن تا با نیرو و شکیبایی تو، این راه را به پایان برسانم
فرزند دلبندم، دوستت دارم

مجتبی باجلانی: به تفرقه افکنان شدیدا هشدارمی دهیم

از دست نوشته های دوستان

به مناسبت سالگرد ورود آزادگان درمرداد ماه هرساله  طی مراسماتی از این دلاوران عرصه خون وایثارتجلیل می شود.  امسال این مراسم با سال های گذشته متفاوت بود.

مدیریت آموزش وپرورش کامیاران دست به ابتکار خوبی زده بود آزادگان مدیریت را به همین مناسبت وبه احترام به ماه میهمانی ورحمت ساعتی قبل از افطار درمسجد اداره دورهم گرد آورده بود وتعدادی از همکاران اداری نیز دعوت شده بودند.

فضای معنوی زیبائی بر این میهمانی سایه افکنده بود تلاوت قرآن ،بیان خاطرات توسط آزادگان وسخنرانی مسئولین به ویژه فرماندهی محترم وخدوم سپاه جناب سرهنگ شرفبیانی که از قاعده سخنرانی های معمولی پیروی نمی کرد وبسیار زیبا ودل انگیز کلمات بیان می شد واز هر جهت مراسم را بسیار متفاوت تر از مراسمات مختلف کرده بود .

یکی از سخنرانان برادر آزاده مجتبی باجلانی بود وی که از سخنوران شهرستان کامیاران می باشد وفن سخن را بسیار زیبا آموخته است وتقریبا همه کامیارانی ها او را می شناسند ودراکثر مراسمات وراهپیمائی ها تریبون دار است در باب آزادگان شروع به سخن نمود .

او از زاویه ای دیگر به آزادگان پرداخت وزیبا به بیان خاطرات پرداخت از سلول های انفرادی گفت ومراسمات آزادگان که از نظر عراقی ها جرمهای بزرگ محسوب می شدند از مقاومت دلیرانه آزادگانی که سن آنها کمتر از15سال بود ودرمقابل افسران عالیرتبه ستادی وبعضا بعثی چنان صحبت می کرده اند که در نظر مردانی محسوب می شدند بالای 60.

آقای باجلانی آزادگان را پرچمدار نهضتی دانست که پیام انقلاب را درحالی که دربند بودند زیبا به زندانبانان خود منتقل کرده بودند وگاها بیان می نمودند که مانیز می دانیم شما پرچمدار اسلام راستین هستید وامام خمینی رحمة الله علیه جانشین واقعی وبه حق پیامبر (ص) وائمه اطهار سلام الله اجمعین می باشند اما چه کنیم که این دیکتاتور از مروت خالی است واصلا چنین کلماتی را نمی شناسد .

اما آقای باجلانی درقسمتی از سخنانش شدیدا به عده ای فرصت طلب هشدار داد کسانی که از رافت اسلامی سوءاستفاده می کنند درحالیکه از این نظام ارتزاق می کنند در وبلاگ های خود برعلیه این نظام قلم فرسائی می کنند.

وی که درلابلای کلماتش نیم شاره ای به صورت غیر مستقیم به بعضی از این افراد داشت بیان نمود فکر نکنید که ما شما را نمی شناسیم کسانی که خود را بسیار زیرک می دانید بدانید همه شما که البته تعدادتان از انگشتان یک دست هم کمتر است مواظب باشید وبیش از این به این نظام واسلام خیانت نکنید شما درحالیکه از این حکومت الهی ارتزاق می کنید چرا به نشر زندگینامه ضدانقلاب می پردازید این چه معنائی می تواند داشته باشد از نظام خجل نیستید از اسلام شرم کنید شما که گاها داعیه ی اسلام خواهیتان گوش فلک را پرکرده است چه معنا دارد که زندگی نامه بعضی از کمونیست ها  را نشر می دهید در حالیکه این افرادبه صراحت در بیانیه های خود مخالف اسلام ومنکر خداوند هستند واین تناقضی آشکار دررفتاروگفتار شماست.

این مراسم با تقدیر از آزادگان عزیز پایان یافت درحالیکه تعدادی از آزادگان معادل هدیه ی خود کمک های نقدی  را جهت زلزله زدگان آذربایجان شرقی اهدانمودند وبرگی دیگر از ایثاراین عزیزان رقم خورد

گردان تکاوران:

بعد از حدود 6ماه دوباره با هم در یک گردان هم خدمت شدیم وبه اموزش تکاوری در تهران اعزام شدیم ,آموزش تخصصی و طاقت فرسایی بود ولی شهید راستی به دلیل تعهد وایمان یکی از منظم ترین افراد اموزشی بود . به هرحال اموزش تمام شد و در سرواباد مستقر شدیم او جانشین گردان بود و من هم فرمانده گروهان در مدتی که او در پادگان بود مشغول نوشتن جزوات اموزشی خاص منطقه کردستان بود برایم جالب بود شاید جزء اولین کسانی بود که در نوشتن مطالب نظامی خاص سربازان وپایوران اقدامات خاص را انجام دادند و در کل یگان از مطالب ایشان استفاده می شد.

حفظ بیت المال:

آب شفابخش بایسپرنه کامیاران

مکان :5کیلومتری کامیاران به طرف سنندج